Lekker eten draagt bij aan mijn levensvreugde. Toen ik als bijwerking van op zich prima werkende medicatie mijn smaak verloor was dat voor mij dan ook reden om met mijn arts in gesprek te gaan. Gelukkig vonden we een alternatief dat mijn reuma goed bestreed én mijn smaak niet beïnvloedde. Als bijwerking van deze nieuwe medicatie ben ik echter één dag in de week licht misselijk. Ik vind ’t acceptabel. Zo’n dag concentreer ik me dan liefst op allerlei praktische klusjes zodat ik niet op dat gevoel let. Vaak bakte ik een taart, dan was ik een ochtend bezig met eieren, meel en boter in plaats van met licht misselijk zijn.
Letten op eten
Sommige ziektes bemoeilijken het eten. Omdat je bijvoorbeeld op je suikerspiegel of op allergieën moet letten. Of omdat je maag het niet meer aankan. Het lijkt mij persoonlijk een hele klus om daar mee om te gaan. Toch ben ik meer gaan letten op wat ik eet. Dat had weinig te maken met medische noodzaak. Natuurlijk is minder gewicht op mijn door de reuma aangetaste knieën beter. Maar ik was vooral gemotiveerd omdat ik de afgelopen zomer niet meer in mijn leuke zomerjurkjes paste. Nu wist ik best waar ik de fout in ging. Ik heb een man en twee zonen thuis waar ik tegenop eet. Ik schep net zoveel op als zij, pak net zo vaak een tweede portie. Maar een vrouw heeft gewoon minder calorieën nodig. Bovendien kan ik vanwege mijn beperkingen niet goed bewegen dus ik verbruik ook weinig. En ik at nogal wat tussendoor. Eén koekje gaat niet, pas na vier of vijf koekjes heb ik genoeg. Na de lunch had ik vaak nog zin in iets zoets, zodat ik toch in de trapkast naar de chocolade greep.
Een paar kilo mocht er dus wel af, vanwege die zomerjurkjes. Afgelopen najaar ging ik ermee aan de slag met als startpunt een bezoek aan een diëtiste in het GHZ. Ik wilde het eens grondig aanpakken na wat vergeefse halfslachtige afvalpogingen. Zij nam met mij mijn eetschema door en ik kreeg een A4tje mee met alternatieven. En kennis. Wist ik veel dat gedroogde abrikozen suikerbommen zijn! Ik dacht er gezond aan te doen door daar een bakje van leeg te eten in plaats van een koek. Foute veronderstelling.
Kleine zaken
Tot mijn verbazing heb ik weinig moeite gehad met het aanpassen van mijn eetgewoontes. De alternatieven vind ik gewoon lekker. En in het weekend mocht ik van mezelf (en van de diëtiste) af en toe uit de band springen. Maar ook dat doe ik minder, in plaats van een hele Tony Chocolonelyreep eet ik een halve. Vooruitgang zit soms in kleine zaken. Ook bak ik nu minder taart. Ik zit op de dag dat ik dat licht misselijke gevoel heb, die bijwerking van mijn medicatie, met mijn handen in de klei in plaats van in het deeg. Ik zit juist die dag nu op keramiekles. Langzaam maar zeker ben ik afgevallen. En het blijft eraf. De zomerjurkjes hangen niet tevergeefs op mij te wachten in de kast.
Naar de volgende blog: Ingewikkelde vakantie
Deze tekst verscheen op de website van het GHZ, 26-06-2019.
