Het is een nare periode. Je weet al wel wat je hebt: reuma. Maar dan moet je op zoek: Hoe stop je ontstekingen en pijn, de afbraak in je lijf? Er zijn volop medicijnen beschikbaar, maar wat werkt? Ik was onder behandeling voor RA bij een arts in opleiding in een academisch ziekenhuis. Hij was vanwege die opleiding op de hoogte van alle nieuwe ontwikkelingen. Ik luisterde en deed wat hij adviseerde. Ik begon met pillen slikken….
Maar dat was niet de oplossing. Wel die pillen maar niet het luisteren naar wat de arts zei. Lees hier verder. Dit wat langere essay was de inzending voor de Edgar Steneprijs 2023.
Iedereen die ik ontmoette in het Groene Hart Ziekenhuis stelde zich voor. Van de dame die me meenam uit de wachtkamer en me het bandje met streepjescode omdeed tot de verpleegkundige die me een dag later vertelde dat ik naar huis mocht. Vanwege zenuwen en onder invloed van medicatie ben ik helaas ieders naam alweer vergeten. Dat wil niet zeggen dat ik dat ze niet op prijs stelde. Integendeel zelfs.
Mijn kinderen zuchten altijd vermoeid als ik over vroeger begin. Niet dat ik denk dat toen álles beter was, zeker niet voor mij met mijn chronische ziekte. Wie ziek is zoekt hulp en moet ‘t doen met de kennis van dat moment. Daarom leef ik liever in het nu dan enkele eeuwen geleden. Het is gemakkelijk om achteraf te lachen over zaken als ‘papprentjes’ (de afbeelding van een toepasselijke heilige door je ochtendpap mengen en opeten) of een stukje van je nachthemd binden aan een ‘koortsboom’. Dat alles in de hoop op genezing.
Maar een bedevaart kón helpen. Waarom? En waarom was informatie voor je behandeling niet per se handig? Lees de blog over geneeskundige van vroeger en de relatie tussen patiënt en zorgverlener vroeger en nu op de site van het Groene Hart Ziekenhuis of op deze site.
“Het Groene Hart Ziekenhuis heeft de schoonmakers in eigen dienst, er wordt voor de schoonmaak geen extern bedrijf ingehuurd. Ik vind dat bijzonder. Dus vroeg ik of ik een keertje mocht meelopen om te zien hoe het zit met het contact tussen schoonmaker en patiënt. Dat mocht. Ik liep een leerzaam uurtje mee met Jolanda.”
En ik leerde vanalles over doekjes, sopjes en code rood. Ook meer weten? Lees het op deze site of op de Blogpagina van het Groene Hart Ziekenhuis.
“In de gangen in het ziekenhuis is het meestal stil. Niet muisstil. Er klinken stemmen in de verte, de vele automatisch openende deuren maken een soort zoefgeluid. Er klinken voetstappen, soms tikkende krukken op de grond en er is komend en gaand geluid van rolstoelen, rollators en rollende bedden.”
“Als kind van 10 werd ik een vaste klant van ‘het ziekenhuis’. Ik kreeg jeugdreuma en reageerde slecht op de weinige medicatie die daarvoor in de jaren 70 van de vorige eeuw voorhanden was. Jarenlang was ik in een ziekenhuis in Nijmegen onder behandeling: regelmatige controles, bloedafnames, af en toe een röntgenfoto en incidenteel een operatie.”
Daarna was ik in Leiden en tegenwoordig in Gouda onder behandeling. In deze eerste blog voor het Groene Hart Ziekenhuis stel ik mij voor. Lees daarover verder in mijn blog op deze site of die van het Groene Hart Ziekenhuis.
Volg of like?
Ik gebruik cookies om ervoor te zorgen dat de website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, ga ik er vanuit dat je ermee instemt.Ok
