Mijn beide zonen willen het eens zijn met wat er op hun kleding staat. Dus al staat de kleur bijzonder mooi, is de snit precies passend, als er een volgens hen onjuiste of onzinnige tekst op staat, trekken ze zo’n T-shirt niet aan. Ooit kocht ik voor mijn toen pakweg 10 jaar oude zoon een lichtblauwe. Echt precies de kleur van zijn ogen, met een soort bladeren en papegaai erop. Maar er stonden Japanse tekens bij. De verkoopster wist ook niet wat er stond. Ik dacht: ‘ach dat zijn gewoon tekeningen voor hem’ en met enige druk deed de zoon dat T-shirt af en toe aan. Toen we een paar maanden later bij een restaurantbuffet voor enkele vakantie vierende Japanners in de rij stonden heb ik ze toch in het Engels even aangesproken en gevraagd of zij de tekens konden vertalen. Het bleek complete onzin, geen bestaande tekens. Het Tshirt hing voortaan meer vooraan in de kledingkast.
Ik moest weer aan dat incidentje denken toen ik onlangs mijn dagelijkse wandelingetje in coronatijden deed en achter een vader liep. Hij had een grote roze bal onder zijn ene arm en duwde met zijn andere arm een roze fietsje voort met daarop een schattig klein meisje met een staartje op haar hoofd. Op de rug van zijn diepzwarte T-shirt stond in grote bloedrode scherpe letters “Fuck it all”.
Moest ik nu medelijden hebben met dat meisje of was dit nog een oud T-shirt uit de dagen dat ie met een groep vrienden de beest uithing? Of was dit een laatste poging om toch stoer over te komen? Misschien had ie dat wel nodig als compensatie van al dat roze. Of moest ik gewoon die mening van mijn zonen, dat zo’n tekst op een T-shirt echt iets voorstelt, maar niet overnemen. Hij liep daar tenslotte gewoon, die ‘fuck it all’-vader met zijn dochtertje op weg naar een speeltuintje. Ik hield mijn oog maar niet op die rug maar op die roze bal. Leuk, zo’n vader die met zijn kind buiten gaat spelen.
2020
