Ik luister graag naar podcasts. Vooral van die lekker langzame onderzoeken naar waargebeurde misdaden of verhalen over en van mensen met problemen en hoe daarmee om te gaan. Een voorbeeld van die laatste is de Omdenkenpodcast. De interviewer probeert met doorvragen te komen bij de kern van het probleem. Een van de vraagstellingen is dan ‘is het eigenlijk wel een probleem of maak je er dat zelf van?’ Vaak kun je een situatie ook anders opvatten en dan blijft er soms weinig van het probleem over. Dat wordt in deze podcast ‘omdenken’ genoemd. Het is ook, even kort door de bocht, het klassieke vraagstuk of het glas halfvol of halfleeg is. Bij halfleeg kom je een deel tekort, bij halfvol heb je al een heleboel gekregen. Het eerste is problematisch, het tweede mogelijk een feestje. Allemaal met hetzelfde glas, maar wat je ziet ligt aan je eigen blik.
Avontuur
Ik heb zelf de neiging zaken nogal gauw als halfvol te zien. Dat is overigens niet altijd even handig. Het veroorzaakt soms misverstanden, irritatie en teleurstellingen als ik omga met mensen die vooral halfleeg kijken en ik dat eigenlijk niet in de gaten heb. Maar dat neem ik op de koop toe. Wie halfleeg kijkt maakt het leven m.i. nogal moeilijk, zwaar en ingewikkeld en dat lijkt me de mindere zienswijze. Het is deels toch ook een keuze hoe je kijkt én een kwestie van oefenen. Dat mijn jongste transgender bleek te zijn was aanvankelijk best moeilijk te bevatten. Mijn idee over de toekomst van mijn kind viel in stukjes uiteen. Mijn oudste kind zei echter wijs: ‘Mam, zie het als een avontuur!’ Gelijk had ie en zo kon ik het ook gaan zien. Ik heb ondertussen kennisgemaakt met een hele nieuwe wereld en met nieuwe mensen die anders buiten mijn blikveld waren gebleven. Het glas werd weer halfvol en ik kon weer verder. Zoals elk avontuur zal dit niet zonder spannende en verdrietige momenten verlopen. Maar dat gaan we gewoon samen meemaken.
Ook tekenen vind ik soms een avontuur. Ik vind het prettig om binnen een cirkel te tekenen en wat hulplijnen te zetten die de cirkel in stukken verdelen. Het verbaast me altijd dat ik die gegevenheden ervaar als iets dat me de vrijheid geeft, niet als iets dat me beperkt in mijn keuzes. Ook weer zo’n kwestie van hoe te kijken. Voor de tekening hierboven heb ik eerst enkel concentrische cirkels gezet. En die niet eens erg strak aangehouden. Maar ik had ze wel nodig tijdens het tekenen. Wat houvast om verder op te bouwen. Het werd al doende uiteindelijk een soort bloem. Ik was er helemaal tevreden mee.
Juni 2023
