Kleur doet wat met je. Een kleur kan warm zijn, of zacht, fel, intens, fris, koud, rustgevend, prikkelend: je kunt er allerlei betekenissen en emoties aan vastknopen.
Ik had wat tegen paars. Maar dat is gaan schuiven. Over paarse potloden, paarse kleding en een bijzondere paarse ketting lees verder
Ik luister graag naar podcasts (…) bijvoorbeeld naar de Omdenkenpodcast. De interviewer probeert met doorvragen te komen bij de kern van het probleem. Een van de vraagstellingen is dan ‘is het eigenlijk wel een probleem of maak je er dat zelf van?’ (…) Het is ook, even kort door de bocht, het klassieke vraagstuk of het glas halfvol of halfleeg is. (…) Ik heb zelf de neiging zaken nogal gauw als halfvol te zien. Dat is overigens niet altijd even handig.
Tijdens een van de lockdownperiodes tijdens de pandemie vroegen twee vriendinnen of ik ze kon leren mandalatekenen. Nu heb ik altijd geroepen dat er geen juf in mij schuilt. Ik vind dat je dan toch steeds het positieve moet kunnen blijven zien in een leerling, al doet die nog zo vervelend. Ik heb daarvoor het geduld niet.
Toch ben ik gaan lesgeven. Maar ik had zelf ook weer les, in botanisch tekenen. En dan ontdek je dat het ene tekenen het andere niet is. Lees het verschil. NB: deze tekst verscheen in iets gewijzigde vorm in het blad Mandala, nr 135, voorjaar 2021.
Internet staat vol leuke suggesties om creatief bezig te zijn. Laatst zag ik nog een filmpje waarin in een paar minuten een schilderij met vrolijke bomen werd gemaakt. Methode: knip uit bubbeltjesplastic wat rondjes. Smeer daar verschillende kleuren verf op. Druk ze op zwart papier. Zet er wat witte stippels overheen, maak stelen/stammen eraan, spetter nog wat kleur en voila: schilderijtje. (…) Ik sta daar heel dubbel tegenover. Vanwege mijn reumahanden kost tekenen me soms pijn, naast de gebruikelijke energie en tijd. Ik doseer het noodgedwongen. Maar als je ook iets moois kunt maken in een half uur, wat heeft dat dan voor zin om tijd en moeite (en pijn) in een tekening te stoppen?
Dat heeft zin. Mijn tekeningen zijn meer dan een schilderijtje voor mij. Lees verder
Bij een vriendin ging ik na afloop van een gezamenlijke wandeling even naar het toilet. Ik werd begroet door een zacht aanzwellend geluid van fluitende vogeltjes. Het kwam uit een vogelhuisje met bewegingsmelder dat op het planchet stond. Ik werd er helemaal vrolijk van. De winkel in de binnenstad waar ze het had gekocht had er gelukkig nog een en ik installeerde zo een paar dagen later mijn eigen vogelhuisje ook in mijn toilet. De weken daarna ontbrandde een strijd tussen mij en enkele huisgenoten. Mijn man hield zich wijselijk afzijdig, maar mijn twee zonen vonden het helemaal niets. “Kan die herrie niet af” vroeg mijn oudste zoon met klem.
Dat leidde uiteindelijk tot een tekening over paardenbloemen, corona en vrijheid op zolder. En tot een nieuwe blog.
Alhoewel ik al jaren in Gouda woon blijf ik me Brabander voelen. Ik kom oorspronkelijk uit Kaatsheuvel. Handig is dat je zelden hoeft uit te leggen waar dat ligt. Bij de Efteling, inderdaad. Mijn vader speelde er als kind, toen het nog het speeltuintje van de paters was. Mijn ouders hebben er elkaar leren kennen in het restaurant bij de toenmalige roeivijver.
Het steeds maar uitkijken vanwege die anderhalve meter, de overdaad aan nieuwsberichten, speculaties over de toekomst, zorgen om je naasten, misschien ook over je inkomen, over hoelang dit nog gaat duren, dat alles legt een waas van onrust over je leven. Ik probeer die onrust uit mijn lijf te krijgen door actief te blijven. Ik ruim ‘t huis op en maak schoon. Bak taarten en probeer ingewikkelde recepten uit. Voor mijn vrijwilligerswerk zet ik een tijdschrift in elkaar met een computerprogramma dat ik nog nooit had gebruikt. Dat alles hield me de afgelopen weken goed bezig. Nuttige praktische zaken doen, dat lukt prima. Maar ontspannen…
Ik gebruik cookies om ervoor te zorgen dat de website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, ga ik er vanuit dat je ermee instemt.Ok
