Ach, dat hebben we allemaal wel eens: keuzestress. Dat heb ik soms al in de supermarkt, met zoveel artikelen die allemaal op elkaar lijken. Eigen supermarktmerk of toch maar het bekende merk? Zal ik de ingrediënten eens vergelijken? Let ik op de prijs per kilo, op biologisch, op fairtrade? Er zijn zoveel gronden om een beslissing op te baseren dat ik door de bomen het bos niet meer zie. En dan doe ik soms maar wat en de volgende keer weer wat anders.
Ik besloot om eens barracuda’s te bestuderen en zocht op internet wat meer afbeeldingen. Ze zwemmen daar vaak allemaal eenzelfde kant op, Het lag voor de hand zo’n school vissen te voorzien van een tegenzwemmer: een vis die de andere kant op wil en zichtbaar anders is dan de rest. Bij het tekenen (…) wist ik al vrij snel waar ik eigenlijk mee bezig was. Mijn jongste kind is transgender, is vrouw in een mannenlijf.
Niet alleen barracuda’s zijn roofdieren, mensen zijn dat soms ook. Lees de hele blog hier
Ik teken olifanten met potlood en aquarel. Nu ik de zestig ben gepasseerd voel ik langzamerhand steeds meer dat ik ouder begin te worden. Natuurlijk heb je ook jonge olifanten maar ik zie vooral de ouderdom, de zwaarte, onaantastbaarheid en stevigheid.
Lees verder over balanceren, over wat die olifant, wat ik en wat eigenlijk iedereen daar staat te doen op die steenstapels.
Het is moeilijk om uit te leggen wat het praktisch betekent om een aandoening te hebben. Reuma, in mijn geval. Maar ik ga een poging doen. Over piepende schoenen, stoeptegel, een pleister en een appelflap. Loop even met mij mee en lees…..
Medeleerlingen van mijn tekencursus zien er een eindstreep in. En zien een schildpad die kennelijk al een heel eind lopen achter de rug heeft en nu bijna bij haar doel is. Maar je kunt er natuurlijk ook een startlijn in zien.
Vorig jaar werd ik zestig. Dat doet wat met een mens. Tijd om de balans op te maken, terug te kijken en je eens af te vragen of er nog zaken spelen uit het verleden waar je wat mee moet. En in mijn geval ook heel letterlijk tijd om de overvolle zolder eens op te ruimen.
En dat leidt tot een schok en tranen. Want dat reumaverleden is tastbaar op zolder aanwezig. Lees Eekhoorn met verleden
Ik heb altijd wat gehad met giraffen. De manier waarop zo’n beest drinkt, de breekbare spillebenen ver uit elkaar om met die lange nek een plas water te kunnen bereiken, is precies de houding die ik noodgedwongen vaak aanneem. Benen uit elkaar en vanuit je onderrug bukken om iets van de grond te rapen omdat ik niet door mijn knieën kan. Vanwege reuma.
Ik gebruik cookies om ervoor te zorgen dat de website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, ga ik er vanuit dat je ermee instemt.Ok
