Ik heb altijd wat gehad met giraffen. De manier waarop zo’n beest drinkt, de breekbare spillebenen ver uit elkaar om met die lange nek een plas water te kunnen bereiken, is precies de houding die ik noodgedwongen vaak aanneem. Benen uit elkaar en vanuit je onderrug bukken om iets van de grond te rapen omdat ik niet door mijn knieën kan. Vanwege reuma.

Goede aanleiding om een giraf in een nestje in de boom te tekenen. Lees verder voor de gedachte hierachter.

Mijn tekeningen zeggen iets over mijzelf. Bij de abstracte mandala’s die ik al jaren teken vind ik dat niet vreemd (…) nu heb ik een cursus dieren tekenen. Tot mijn grote verrassing blijkt wat ik daar maak, ook elke keer weer veel te zeggen over mezelf. (…) Neem nu die neushoorn (…) vooral lomp, stevig en een beetje grijzig. Als ik heel eerlijk ben is dat ook hoe ik mij in mijn leven vaak heb gevoeld.

En dat komt door die reuma. Dat is een groot contrast met die lichte luchtige sprookjesachtige libelle, maar dat blijkt niet helemaal te kloppen. Lees wat daarachter steekt