Ik teken olifanten met potlood en aquarel. Nu ik de zestig ben gepasseerd voel ik langzamerhand steeds meer dat ik ouder begin te worden. Natuurlijk heb je ook jonge olifanten maar ik zie vooral de ouderdom, de zwaarte, onaantastbaarheid en stevigheid.
Lees verder over balanceren, over wat die olifant, wat ik en wat eigenlijk iedereen daar staat te doen op die steenstapels.
Het is moeilijk om uit te leggen wat het praktisch betekent om een aandoening te hebben. Reuma, in mijn geval. Maar ik ga een poging doen. Over piepende schoenen, stoeptegel, een pleister en een appelflap. Loop even met mij mee en lees…..
Medeleerlingen van mijn tekencursus zien er een eindstreep in. En zien een schildpad die kennelijk al een heel eind lopen achter de rug heeft en nu bijna bij haar doel is. Maar je kunt er natuurlijk ook een startlijn in zien.
Vorig jaar werd ik zestig. Dat doet wat met een mens. Tijd om de balans op te maken, terug te kijken en je eens af te vragen of er nog zaken spelen uit het verleden waar je wat mee moet. En in mijn geval ook heel letterlijk tijd om de overvolle zolder eens op te ruimen.
En dat leidt tot een schok en tranen. Want dat reumaverleden is tastbaar op zolder aanwezig. Lees Eekhoorn met verleden
Ik heb altijd wat gehad met giraffen. De manier waarop zo’n beest drinkt, de breekbare spillebenen ver uit elkaar om met die lange nek een plas water te kunnen bereiken, is precies de houding die ik noodgedwongen vaak aanneem. Benen uit elkaar en vanuit je onderrug bukken om iets van de grond te rapen omdat ik niet door mijn knieën kan. Vanwege reuma.
Mijn tekeningen zeggen iets over mijzelf. Bij de abstracte mandala’s die ik al jaren teken vind ik dat niet vreemd (…) nu heb ik een cursus dieren tekenen. Tot mijn grote verrassing blijkt wat ik daar maak, ook elke keer weer veel te zeggen over mezelf. (…) Neem nu die neushoorn (…) vooral lomp, stevig en een beetje grijzig. Als ik heel eerlijk ben is dat ook hoe ik mij in mijn leven vaak heb gevoeld.
En dat komt door die reuma. Dat is een groot contrast met die lichte luchtige sprookjesachtige libelle, maar dat blijkt niet helemaal te kloppen. Lees wat daarachter steekt
Gisteren diende ik van het label van mijn theezakje een antwoord te verzinnen op: ‘Wanneer heb je voor het laatst iemand geholpen’ en ‘wat is jouw favoriete moment van de dag’. En vandaag had ik een theezakje in gebruik dat me de vraag stelde wat voor mij de perfecte avond uit is. Ik kan het niet laten om te beginnen met nadenken over mijn antwoord. Ja…wat is eigenlijk mijn…. Na enkele seconden kan ik mezelf gelukkig stoppen.
Ik gebruik cookies om ervoor te zorgen dat de website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, ga ik er vanuit dat je ermee instemt.Ok
